Εἶναι πραγματικὰ ὁλοφάνερο, ὅτι οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Δαρβίνου θέλουν πάσῃ θυσίᾳ, νὰ ἑστιάζουν τὴν προσοχή μας στὶς ὁμοιότητες τῆς σωματικῆς κατασκευῆς τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν πίθηκο. Προσπαθοῦν ἐπίσης ἐδῶ καὶ δεκαετίες, κάνοντας πολύχρονα πειράματα μὲ πιθήκους σὲ συνθῆκες αἰχμαλωσίας, νὰ μᾶς ἀποδείξουν πόσο … εὐφυεῖς εἶναι, καὶ ὅτι ὁ ψυχισμός τους δὲν ἀπέχει πολὺ ἀπ’ αὐτὸν τοῦ ἀνθρώπου. Ἑπομένως, λένε, πίθηκος καὶ ἄνθρωπος εἶναι οὐσιαστικά … ὅμοιοι! Εἶναι καὶ αὐτὸς ἕνας τρόπος, γιὰ νὰ «ἀποδείξουν», ὅτι καταγόμεθα ἀπὸ τὸν τετράποδο αὐτὸ πρόγονο. Καὶ ἐνῷ συνεχῶς ὑποβιβάζουν τὸν ἄνθρωπο καὶ ἐξυψώνουν τὸν πίθηκο, παραλείπουν νὰ μᾶς μιλήσουν γιὰ τὶς τεράστιες διαφορές, ποὺ ὑπάρχουν.
Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει καθόλου, ὅτι ὁ ἄνθρωπος βαδίζει ὄρθιος καὶ ὅτι τὸ κεφάλι του βλέπει τὸν οὐρανό. Ἀντιστρόφως ἀνάλογα ὁ πίθηκος βαδίζει στὰ τέσσερα καὶ τὸ βλέμμα του κατευθύνεται πρὸς τὰ κάτω. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει, ὅτι ὁ πίθηκος ζεῖ ἐπάνω στὰ δέντρα, μετακινούμενος ἀπὸ κλαδὶ σὲ κλαδί, ὅπου φτιάχνει καὶ τὴν φωλιά του, ἐνῷ ὁ ἄνθρωπος ζεῖ ἀποκλειστικὰ στὸ ἔδαφος, ὅπου καὶ κατασκευάζει τὸ σπίτι του.
Ἀλλὰ ἡ κυριότερη διαφορὰ βρίσκεται σαφῶς στὶς πνευματικὲς ἱκανότητες. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει γλῶσσα, λόγο, μὲ τὸν ὁποῖο συνεννοεῖται μὲ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Ὁ πίθηκος παράγει μόνο κραυγές, κρωγμούς, γρυλλισμοὺς καὶ βρυχηθμούς. Ὁ ἄνθρωπος ἐπινοεῖ καὶ κατασκευάζει ἐργαλεῖα, ἐνῷ ὁ πίθηκος ξέρει νὰ χρησιμοποιεῖ μόνο ἕτοιμα κλαδάκια, γιὰ νὰ συλλαμβάνῃ εὐκολότερα τούς …τερμῖτες. Ὁ ἄνθρωπος ἀνάβει φωτιὰ καὶ δύναται νὰ τὴ συντηρήσῃ, ἐνῷ ὁ πίθηκος οὔτε φωτιὰ μπορεῖ νὰ ἀνάψῃ οὔτε εἶναι ἱκανὸς νὰ σκεφθῇ, ὅτι ἀρκεῖ νὰ ρίξῃ λίγα ξύλα γιὰ νὰ τὴ συντηρήσῃ.
Ὁ πίθηκος, ἂν καὶ παλαιότερος τοῦ ἀνθρώπου, ἔμεινε ὁ ἴδιος ἐδῶ καὶ ἑκατομμύρια ἔτη, διότι μόνο μιμητικὲς ἱκανότητες ἔχει καὶ ὄχι ἐφευρετικὲς ἢ ἀνακαλυπτικές. Ἀντιθέτως ὁ ἄνθρωπος, ἂν καὶ πολὺ νεότερος τοῦ πιθήκου, ἐντὸς ὀλίγων χιλιάδων ἐτῶν δημιούργησε πολιτισμό, ἐπιστῆμες, τέχνες, γράμματα, ἔφθασε στὸ φεγγάρι. Ὁ ἄνθρωπος, ἐν ὀλίγοις, εἶναι προσωπικότης μὲ λογική, μὲ σκέψι, μὲ δημιουργικότητα, μὲ ὁμιλία, μὲ συνείδησι, μὲ ἐλευθερία ἐπιλογῆς. Ὁ πίθηκος εἶναι ἕνα ζῷο μὲ ἔνστικτα καὶ τίποτε περισσότερο. Δὲν μπορεῖ νὰ ξεπεράσῃ τὸ ὅριο τοῦ ζῴου, ὅσο καὶ ἂν οἱ ἐξελικτικοὶ προσπαθοῦν νά τόν … ἐκβιάσουν. Καὶ αὐτὴ ἡ τεραστία διαφορὰ ποὺ ὑπάρχει, δὲν γεφυρώνεται μὲ καμμία θεωρία ἐξελίξεως. Εἶναι λοιπὸν ἐξευτελιστικὴ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ὁποιαδήποτε ἀπόπειρα ἐξομοιώσεώς του μὲ τὸν πίθηκο. Ἐπιπλέον εἶναι παράλογη καὶ ἀντεπιστημονική.
Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε ἀπὸ τὸ Δημιουργό του νὰ εἶναι κυρίαρχος τῆς Φύσεως καὶ ἔχει τὴ δυνατότητα τῆς θεώσεως. Ὅσο νωρίτερα καὶ πληρέστερα καταλάβει τὴ θεία καταγωγή του καὶ ἀπαλλαχθεῖ ἀπὸ τὶς διάφορες πλάνες, τόσο εὐκολότερα θὰ κατανοήσῃ καὶ τὸν προορισμό του καὶ τὸ σκοπὸ τῆς ὑπάρξεώς του. Καὶ ὅσο περισσότερο συνδέει τὴν ὕπαρξί του μὲ τὸ Δημιουργό του, τόσο πιὸ εὐτυχισμένος θὰ ζῇ στὴν προσωρινὴ αὐτὴ ζωή, κερδίζοντας στὸ τέλος καὶ τὴν αἰωνιότητα, γιὰ τὴν ὁποία εἶναι πλασμένος.
Greek