110
τοῦ μακαριστοῦ ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου
(ἀπὸ τὸ βιβλίο του Ἑρμηνεία στὴν Β΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολὴ τοῦ ἀπ. Παύλου)
Θὰ πῇ κάποιος· Γιατί νὰ ἔρθῃ ὁ ἀντίχριστος; Δὲν μπορεῖ ὁ Θεὸς νὰ τὸν καταργήσῃ ἀμέσως; Γιατί θὰ τὸν ἀφήσῃ νὰ πάρῃ ἐξουσία;…
Ἀπαντῶ. Τὸ πιὸ σπουδαῖο προσὸν τοῦ ἀνθρώπου εἶνε ἡ ἐλευθερία. Ἀφοῦ δὲν θέλει ὁ ἄνθρωπος νὰ τὸν κυβερνᾷ ὁ Χριστός, θὰ τὸν κυβερνήσῃ ὁ ἀντίχριστος…
Ἐκείνη ἡ Μ. Παρασκευή εἶνε ἕνα δρᾶμα συγκλονιστικό. Ὁ καημένος ὁ Πιλᾶτος, ποὺ κρατοῦσε τὸ ρωμαϊκὸ δίκαιο, “Ἔ”, σοῦ λέει, “ποῦ πᾶνε αὐτοί; Τοὺς ἔθρεψε, τοὺς πότισε, τοὺς θεράπευσε, τοὺς ἀνέστησε καὶ νεκρούς. Τέλος πάντων, τόσο σκληροὶ θὰ μείνουν ἀπέναντί του; θα τὸν λυπηθοῦν”. Γι’ αὐτὸ τοὺς παρουσίασε ἕνα κακοῦργο, τὸν Βαραββᾶ, ποὺ τὰ χέρια του ἦταν βουτηγμένα μέσα στὸ αἷμα, καὶ τοὺς εἶπε· –Ἔχω τὸ Χριστό, ἔχω καὶ τὸν Βαραββᾶ. Ποιόν ἀπὸ τοὺς δύο προτιμᾶτε; ποιόν νὰ ἐλευθερώσω; Φώναξαν ὅλοι· –Τὸν Βαραββᾶ… Καὶ μεῖς τὸ ἴδιο ζητοῦμε. Θέλουμε οἱ Βαραββᾶδες νὰ μᾶς κυβερνήσουν. Καὶ ἀφοῦ τοὺς Βαραββᾶδες διαλέγουμε, αὐτοὶ θὰ μᾶς κυβερνοῦν… Τέτοιος εἶνε ὁ κόσμος.
…Καὶ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, ἂν παρουσιαστῇ ἕνας πραγματικὰ πιστὸς Χριστιανός… ἂν βρισκόταν, καὶ ἔλεγε· “Ἕλληνες, δὲν θὰ κυβερνήσουμε τὴν Ἑλλάδα μὲ τὸ ἄλφα ἢ βῆτα ἢ γάμμα κόμμα, ἀλλὰ μὲ τὸ Εὐαγγέλιο… τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε ἡ σοφία καὶ μ’ αὐτὸ θὰ κυβερνήσουμε τὴν Ἑλλάδα”, πέστε μου, θὰ τὸν ψήφιζαν οἱ Χριστιανοί;… Τὸν Βαραββᾶ θὰ ἐκλέξουν, διότι εἶνε κουμπάρος τους, διότι τοὺς εὐνοεῖ…, πολλὰ ἄλλα διότι… Εἶνε κακὸς καὶ διεφθαρμένος ὁ κόσμος. Θέλει ρουσφέτια, θέλει ἄλλα πράγματα, θέλει “γαϊδουράγκαθα”…
Μόνο μία φορὰ κυβερνήθηκε μία πόλι μὲ τὸ Χριστό. Καὶ αὐτὴ ἡ πόλι εἶνε ἡ Φλωρεντία. Καὶ κυβερνήθηκε ἔτσι μόνο γιὰ τέσσερα χρόνια. Μετὰ κάψανε τὸν κυβερνήτη. Ἦταν σπουδαῖος ἄνθρωπος. Ἐκεῖ ἐπικρατοῦσε διαφθορά, κακία, ἀναρχία. Παρουσιάστηκε ὅμως αὐτός, ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους τῆς παγκοσμίου ἱστορίας, ὁ Ἱερώνυμος Σαβoναρόλας. Αὐτός, δὲν ξέρω πῶς, μὲ τὴν ἀξία του ἢ μὲ τὸ παράδειγμά του, κατώρθωσε νὰ πάρῃ τὴν ἐξουσία στὰ χέρια του. Καὶ εἶπε· Τί προτιμᾶτε, Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Ναζωραῖον τὸν ἐσταυρωμένον ἢ τοὺς μεδίκους; (ἔτσι ἐλέγοντο οἱ ἀντίπαλοί του, “μέδικοι”· ἦταν κάτι κτηνώδεις ὑπάρξεις). Ἔγινε δημοψήφισμα καὶ ἀπήντησε ὁ λαός· “Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον”. Ὑπάρχει μάλιστα ἀκόμη μία πλάκα στὴ Φλωρεντία, που λέει· “Σήμερον ἡ Φλωρεντία ἐξέλεξε ὡς βασιλέα της Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον”.
Ὁ Σαβοναρόλας ἦταν ἄνθρωπος ποὺ πίστευε, ὅτι μὲ τὸ Εὐαγγέλιο πρέπει νὰ κυβερνηθῇ ὁ κόσμος… Κάλεσε ὅλους στὴν πλατεῖα τῆς Φλωρεντίας καὶ τοὺς εἶπε· –Σᾶς συγχαίρω ποὺ ἐκλέξατε ὡς ἀρχηγὸ καὶ βασιλέα τὸν Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον.
–Ναί, ζήτω ὁ Βασιλεὺς Χριστός!… Πανηγύρι, φωνές, ἐνθουσιασμοί.
–Λοιπόν, τοὺς λέει τώρα, ἐλᾶτε αὔριο, γιὰ νὰ σᾶς διαβάσω τὰ βασιλικὰ διατάγματα τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου. Ἔχει βασιλικὰ διατάγματα ὁ Χριστός, καὶ εἶνε γεμάτο τὸ Εὐαγγέλιο ἀπ’ αὐτά.
Τὴν ἑπομένη ἡμέρα ξαναμαζεύτηκαν ὅλοι καὶ διαβάστηκε τὸ πρῶτο διάταγμα·
–Ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπὸ αὔριο κλείνουν ὅλες οἱ ταβέρνες τῆς Φλωρεντίας. Αὐτὸ εἶνε τὸ θέλημα τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου.
–Ὤχ! ἄρχισαν νὰ φωνάζουν ἀπὸ κάτω.
Δίνει ἐντολὴ στὴν ἀστυνομία, νὰ κλείσουν ὅλες τὶς ταβέρνες· εἶχε ἐξουσία.
Ἄρχισαν οἱ ταβερνιάρηδες νὰ διαμαρτύρωνται.
–Τί θὰ κάνουμε ἐμεῖς τώρα; ἔλεγαν.
–Κάντε, τοὺς ἀπαντᾷ, ὅ,τι δουλειὰ θέλετε. Φυτεύετε πατάτες, ντομάτες. Δὲν θ’ ἀφήσουμε τὶς ταβέρνες σας ἀνοιχτές, γιὰ νὰ μεθοῦν καὶ νὰ γίνωνται ἐγκλήματα.
Τοὺς καλεῖ μὲ σάλπιγγες ἐκ νέου καὶ διαβάζει δεύτερο διάταγμα·
–Ἀπὸ αὔριο θὰ κλείσουν ὅλα τὰ πορνεῖα καὶ κάθε πόρνη θὰ ἐκδιωχθῇ 50 χλμ. ἔξω ἀπὸ τὴ Φλωρεντία.
–Ὤχ! φωνάξανε πάλι ὅλοι οἱ μασκαράδες ἀπὸ κάτω.
Τὴν ἑπομένη ἡμέρα τὶς σταμάτησαν καὶ αὐτές, καὶ δὲν ὑπῆρχε πόρνη στὴ Φλωρεντία.
Καὶ τὶς ἑπόμενες μέρες ἔβγαλε καμμιὰ δεκαριὰ ἄλλα διατάγματα.
–Γιὰ νὰ γίνεται οἰκονομία, τοὺς εἶπε, κρέας δὲν θὰ τρῶτε κάθε μέρα. Μόνο τὸ Πάσχα καὶ τὰ Χριστούγεννα. Νὰ τρώτε χόρτα καὶ ὄσπρια καὶ κρίθινο ψωμί.
Ἐφαρμόστηκαν αὐτά. Καὶ τὸ κρέας ξέρετε ποῦ κατέπεσε; Ἦταν φθηνότερο ἀπὸ τὰ λάχανα. Γιατί ἡ ζήτησι φέρνει τὴν αὔξησι τῶν τιμῶν.
Ἄρχισαν νὰ στενοχωροῦνται. Αὐτὸς ποὺ ἤθελε τὸ κλού-κλού, ἔλεγε· “Καλὴ ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ, αλλὰ μὲ τὸ κρασί”. Αὐτὸ ποὺ ἀγαποῦσε τὰ χρήματα, ἔλεγε· “Καλὸς εἶνε ὁ Χριστός, ἀλλὰ θέλω καὶ τὸ πουγγί”. Αὐτὸς ποὺ ἀγαποῦσε τὶς πόρνες, ἔλεγε· “Καλὰ τὰ λέει ὁ Χριστός, ἀλλὰ καὶ τούτη νὰ εἶνε δίπλα μου”…
Ἀπὸ δῶ-ἀπὸ κεῖ, μαζετήκανε ὅλοι οἱ δυσαρεστημένοι καὶ ξεσηκώθηκαν ἐναντίον του…Στὸ τέλος ἔκαναν ἕνα κίνημα, τὸν ἔπιασαν καὶ τὸν φυλάκισαν. Τὸ τί μαρτύρια ὑπέφερε αὐτὸς ὁ ἄξιος ἄνθρωπος, δὲν περιγράφεται. Μετὰ τὸν ἔβγαλαν ἀπὸ τὴ φυλακὴ καὶ τὸν ἔκαψαν. Ἔπειτα ὅμως ἀπὸ μερικὰ χρόνια τὸν εὐγνωμονοῦσε ἡ πόλι καὶ ἔστησε τὸ ἄγαλμά του.
Αὐτὸ γίνεται πάντοτε.
Δὲν θέλεις, λαέ, Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον; Ἔ, ἄφησε τότε νὰ ἐκλέγωνται οἱ Βαραββᾶδες σου καὶ νὰ σὲ κυβερνοῦν οἱ ἀντίχριστοι…
Greek