Μὲ ἀφορμὴ τὸ θάνατο τοῦ πάπα Φραγκίσκου, ὁ παπικὸς θεσμὸς ἦλθε καὶ πάλι στὸ ἐπίκεντρο τοῦ παγκοσμίου ἐνδιαφέροντος. Χιλιάδες παπικοί, ἀλλὰ καὶ πλῆθος ἡγετῶν διαφόρων κρατῶν, ἔσπευσαν νὰ ἀποτίσουν «φόρο τιμῆς» στὸν ἡγέτη τῆς «Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας». Ἀλλ’ ὁ πάπας δὲν εἶναι ἀρχηγὸς καμμιᾶς Ἐκκλησίας, εἶναι ἀρχηγὸς τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ. Καὶ γιὰ νὰ ἀποδείξουμε, μὲ ἁπλὰ λόγια, ὅτι οἱ πάπες δὲν ἔχουν καμμία σχέσι μὲ τὴν Ἐκκλησία ποὺ ἵδρυσε ὁ Χριστός, θὰ παραθέσουμε παρακάτω τρία ἁπλὰ ἐπιχειρήματα.
Πρῶτον: Ὁ Κύριος ζήτησε ἀπὸ τοὺς μαθητές Του νὰ μὴν ἐπιζητοῦν τιμὲς καὶ πρωτοκαθεδρίες. Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ εἶναι πρῶτος, πρέπει νὰ εἶναι δοῦλος τῶν ἄλλων, εἶπε (Ματθ. 20:27). Ἀλλὰ πόσο συμβιβάζεται αὐτὴ ἡ ἐντολὴ μὲ τὴν ἐγωιστικὴ ἀξίωσι τοῦ παπῶν, νὰ θεωροῦνται ἀρχηγοὶ ὄχι μόνο τῆς τοπικῆς ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, ἀλλὰ ὁλόκληρης τῆς Ἐκκλησίας; Ὁ Κύριος μᾶς δίδαξε ἐπίσης, ὅτι ἡ ταπείνωσι ἀποτελεῖ βασικὸ γνώρισμα ἑνὸς γνησίου Χριστιανοῦ. Ὡστόσο, ὁ πάπας τῆς Ρώμης ἀρέσκεται νὰ ὀνομάζεται «ἐπίσκοπος Ρώμης», «βικάριος τοῦ Χριστοῦ», «διάδοχος τοῦ κορυφαίου τῶν ἀποστόλων», «ἄκρος ἀρχιερέας τῆς Δύσεως», «πατριάρχης τῆς Δύσεως», «πριμάτος τῆς Ἰταλίας», «ἀρχιεπίσκοπος καὶ μητροπολίτης τῆς ἐπαρχίας τῆς Ρώμης», «ἀρχηγὸς τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ»! Καὶ μόνον οἱ παραπάνω τίτλοι εἶναι ἀρκετοὶ γιὰ νὰ ἀποκαλύψουν τὴν ἑωσφορικὴ ἀλαζονεία καὶ ἀρχομανία τοῦ πάπα, ποὺ δὲν ἔχει καμμία σχέσι μὲ τὴν ἁπλότητα τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας.
Δεύτερον: Ὁ Κύριός μας διακήρυξε τὸ ἀσυμβίβαστο μεταξὺ κοσμικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας, λέγοντας: «Ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (Ματθ. 22:21). Ἐμεῖς ὅμως γνωρίζουμε, ὅτι οἱ πᾶπες ἔχουν ἱδρύσει «κράτος ἐν κράτει», τὸ κρατίδιο τοῦ Βατικανοῦ, τοῦ ὁποίου εἶναι ἀρχηγοί. Τὸ κρατίδιο αὐτὸ διαθέτει δικούς του πρεσβευτές, δικό του ὑπουργὸ ἐξωτερικῶν καὶ δική του…τράπεζα! Δὲν ἀποτελοῦν ὅλα αὐτὰ κατάφωρη παραβίασι τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας; Καὶ γιὰ νὰ μπορέσουν οἱ πᾶπες τῆς Ρώμης νὰ δικαιολογήσουν τὴν κοσμική τους ἐξουσία, χρησιμοποίησαν ἕνα πλαστὸ ἔγγραφο, τὴν «Κωνσταντίνεια Δωρεά». Ὑποστήριξαν δηλαδή, ὅτι ὁ Μ. Κωνσταντῖνος παραχώρησε τὸν αὐτοκρατορικό του θρόνο στὸν πάπα Σίλβεστρο Α΄ καὶ τοὺς διαδόχους του! Τὸ 1440 ἀποδείχθηκε, ὅτι τὸ ἔγγραφο αὐτὸ συντάχθηκε 400 χρόνια μετὰ τὴν κοίμησι τοῦ Μ. Κωνσταντίνου! Μαζὶ δηλαδὴ μὲ τὴν παραβίασι τῆς ἐντολῆς τοῦ Χριστοῦ περὶ ἀσυμβιβάστου μεταξὺ κοσμικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας, πρόσθεσαν καὶ ἕνα τεράστιο ψέμα!!!
Τρίτον: Ὁ Κύριος μᾶς δίδαξε τὴ λιτότητα, τὴν ἀκτημοσύνη, τὴν πτωχεία, τὴν ὀλιγάρκεια καὶ ὁ ἴδιος δὲν εἶχε «ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ» (Ματθ. 8:20). Ὁ πάπας ὅμως, ἂν καὶ θέλει νὰ ὀνομάζεται ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γῆς, μένει στὰ ἀνάκτορα τοῦ Βατικανοῦ! Πῶς συνάδουν τὰ λόγια καὶ τὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν προκλητικὴ πολυτέλεια, τὴ χλιδὴ καὶ τὸν πλοῦτο τῶν παπῶν; Σὲ ἀντίθεσι μὲ ὅλα αὐτά, ὁ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ζεῖ ὡς αἰχμάλωτος τῆς τουρκικῆς αὐθαιρεσίας, σὲ ἕνα παμπάλαιο καὶ ταπεινὸ οἴκημα, σὲ μία πτωχικὴ συνοικία τῆς Πόλεως. Ποιός ἀπὸ τοὺς δύο λοιπὸν βρίσκεται κοντὰ στὴ χριστιανικὴ διδασκαλία;
Καὶ μόνο ἂν λάβῃ κάποιος ὑπ’ ὄψι του τὰ παραπάνω, εἶναι σαφές, ὅτι ὁ πάπας εἶναι μόνο κατὰ κόσμον σπουδαῖος, ἀλλ’ ὄχι κατὰ Θεόν. Καμμία πραγματικὴ σχέσι δὲν ἔχει μὲ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὁ πάπας καὶ καμμία σχέσι δὲν ἔχει μὲ τὸν πάπα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Παπισμὸς ἀποτελεῖ φρικτὴ ἐκκλησιολογικὴ ἐκτροπή. Ἀποτελεῖ βάναυση καταπάτησι τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ μάλιστα μὲ θεσμικὸ τρόπο. Εἶναι αἵρεσι καὶ τίποτε ἄλλο. Ὅσο καὶ ἂν 1,2 δισεκατομμύριο παπικοὶ θεωροῦν τὸν πάπα ἀντιπρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γῆς, δυστυχῶς γι΄ αὐτοὺς πλανῶνται οἰκτρά.
Greek