Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ ἀειμνήστου Θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου “Ἀντιοικουμενιστικά”
Οἱ οἰκουμενισταὶ ἡγέτες τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἁγιωτάτης Ὀρθοδοξίας, ἐμφανίζονται ὡς ἄνθρωποι τῆς ἀγάπης. Ἡ ἀγάπη εἶνε ἡ κορυφαία ἀρετὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ ἡ σύνοψι καὶ ἡ ἐκπλήρωσι τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι θέλουμε νὰ μᾶς ἀγαποῦν, προπάντων νὰ μᾶς ἀγαποῦν, καὶ ὅλοι ἀναγνωρίζουμε τὴν ὑπεροχὴ καὶ τὸ ἀνυπέρβλητο μεγαλεῖο της ἀρετῆς τῆς ἀγάπης. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ οἰκουμενισταί, πρὸς ὑποστήριξι τῶν οἰκουμενιστικῶν σκοπῶν καὶ ἀντιλήψεών τους, ἐπικαλοῦνται τὴν ἀγάπη, καὶ κατὰ κόρον ὁμιλοῦν περὶ ἀγάπης. Λιγώτερο ὡμίλησε περὶ ἀγάπης ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης, ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης, καὶ ὁ συνθέτης τοῦ ὕμνου τῆς ἀγάπης, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, καὶ περισσότερο ὁμιλοῦν περὶ ἀγάπης οἱ οἰκουμενισταί. Παπὰς τοῦ Ἐξωτερικοῦ, πειθήνιο ὄργανο ἀρχιοικουμενιστοῦ ἐπισκόπου του, ἔφθασε μέχρι τοῦ σημείου νὰ κηρύξη στὸ ἐκκλησίασμα τοῦτο τὸ ἀπίστευτο: Λέγουν, ὅτι ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης εἶνε ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης. Λάθος! Ἐμεῖς εἴμεθα οἱ μαθηταὶ τῆς ἀγάπης, ποὺ ἀγκαλιάζουμε ὅλους τους ἀνθρώπους, ὄχι ἐκεῖνος, ποὺ ἔγραψε νὰ μὴ δεχώμεθα τοὺς ἑτεροδόξους στὸ σπίτι μας, καὶ νὰ μὴ τοὺς λέγωμε, Χαίρετε… Ὁ ἀχρεῖος αὐτὸς παπὰς ἔκανε τὸν ἑαυτό του ἀνώτερο ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Ἰωάννη, ἐπειδὴ ὁ Ἀπόστολος συνέστησε αὐστηρὴ στάσι ἀπέναντι τῶν αἱρετικῶν διδασκάλων (Β΄ Ἰωάν. 10-11). Καὶ συνέστησε αὐστηρὴ στάσι ὄχι βεβαίως ἀπὸ μῖσος πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλ’ ἀπὸ μῖσος πρὸς τὴν αἵρεσι, ἀγάπη δὲ πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς πιστούς. Πρὸς μὲν τοὺς αἱρετικοὺς γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσῃ μὲ τὴν αὐστηρὴ στάσι νὰ συναισθανθοῦν τὴν πλάνη τους καὶ νὰ μετανοήσουν, πρὸς δὲ τοὺς πιστοὺς γιὰ νὰ τοὺς προφυλάξῃ ἀπὸ τὴν αἵρεσι καὶ τὴ συνενοχὴ μὲ τοὺς αἱρετικούς.
Εἶνε πραγματικὰ ὁ Οἰκουμενισμὸς κίνημα ἀγάπης; Εἶνε πραγματικὰ οἱ οἰκουμενισταὶ ἄνθρωποι τῆς ἀγάπης; Ὄχι βεβαίως. Δὲν ἔχουν οἱ οἰκουμενισταὶ ἀγάπη, ἀλλ’ ἐπίφασιν ἀγάπης. Ἡ Ἁγία Γραφὴ ὁμιλεῖ γιὰ ἀγάπη ἀνυπόκριτη. Αὐτὸ σημαίνει, ὅτι ὑπάρχει καὶ ἀγάπη ὑποκριτική. Οἱ Ἀπόστολοι ἀποδείκνυαν σωστοὺς τοὺς ἑαυτούς των «ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ», μὲ ἀγάπη ἀνυπόκριτη (Β΄ Κορ. 6:6). Οἱ Ἀπόστολοι ἐπίσης συνιστοῦσαν: «Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος», ἡ ἀγάπη νὰ εἶνε ἀνυπόκριτη (Ρωμ. 12:9). Οἱ οἰκουμενισταὶ ἔχουν ὑποκριτικὴ ἀγάπη.
Ὁ κατὰ κόρον λόγος τους περὶ ἀγάπης εἶνε ἁπλῶς ἀγαπολογία, φλυαρία περὶ ἀγάπης.
Μήπως μὲ τὴν κρίσι, ποὺ ἐκφέρουμε, ἀδικοῦμε τοὺς οἰκουμενιστάς; Ἡ ἀδικία κατὰ τὴν Ἁγία Γραφὴ εἶνε μεγάλο κακό, ἀποκλείει τοὺς ἀδίκους ἀπὸ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. «Ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι», λέγει ὁ Ἀπόστολος (Α΄ Κορ. 6:9). Δὲν ἀδικοῦμε τοὺς οἰκουμενιστάς, ὅταν σ’ αὐτοὺς ἀποδίδωμε ψεύτικη ἀγάπη. Τὴν κρίσι μας γι’ αὐτοὺς στηρίζουμε σὲ ἀποδείξεις.
Κατ’ ἀρχὰς πρέπει νὰ ποῦμε, ὅτι ἡ ἀγάπη εἶνε μὲν ἡ κορυφαία τῶν ἀρετῶν, ἀλλὰ τῆς ἀγάπης καὶ κάθε ἀρετῆς λογικῶς προηγεῖται ἡ ἀλήθεια τῆς Πίστεως. Τονίζουν συχνὰ οἱ οἰκουμενισταὶ τὸ Γραφικό, ὅτι «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί» (Α΄ Ἰωάν. 4:8,16). Ἀλλὰ γιατί δὲν τονίζουν καὶ τὰ Γραφικά, ὅτι ὁ Χριστός, ὁ σαρκωμένος Θεός, εἶνε «ἡ ἀλήθεια» (Ἰωάν. 14:6), καὶ τὸ Πνεῦμα εἶνε ἐπίσης «ἡ ἀλήθεια»; (Α΄ Ἰωάν. 5:6). Ἀλήθεια καὶ ἀγάπη εἶνε δύο πράγματα συνεζευγμένα. Κατὰ τὸν Ἀπόστολο Ἰωάννη ἀγαποῦν «ἐν ἀληθείᾳ», ἀληθινά, «οἱ ἐγνωκότες τὴν ἀλήθειαν», ὅσοι ἔχουν γνωρίσει τὴν ἀλήθεια (Β΄ Ἰωάν. 1). Ἔτσι ὁ Ἰωάννης ἐξαρτᾷ τὴν ἀγάπη ἀπὸ τὴν ἀλήθεια. Ὁ δὲ Παῦλος, διὰ τῆς φράσεως «ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ» (Ἐφ. 4:15), στὴν ἀλήθεια συναρτᾷ τὴν ἀγάπη. Ἂν ἡ ἀγάπη διαζευχθῇ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, ἐκφυλίζεται. Αἱρετικοὶ ἔφθασαν μέχρι τοῦ σημείου νὰ θεωροῦν καὶ τὰ ὁμοφυλοφιλικὰ αἴσχη ἀγάπη, ἀσπασμοὺς ἀγγέλων! Χωρὶς τὴν ἀλήθεια ἡ ἀγάπη καταντᾷ ἀπάτη.
Greek