Ηλίας ο Ζηλωτής.
Καλοκαίρι του 1960, 20 Ιουλίου, ημέρα τετάρτη και μνήμη του προφήτη Ηλία. Κάπου στα νότια προάστεια της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, κοντά στη θάλασσα του Φαλήρου, στις Τζιτζιφιές, υπήρχε εκκλησία του προφήτου Ηλίου, είναι η σημερινή παντάνασσα Τζιτζιφιών. Την ημέρα αυτή ο ναός πανηγύριζε και κατά το πρόγραμμα πήγε εκεί να μιλήσει ο ιεροκήρυξ Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Σκαντιώτης, ηλικίας τότε 53 ετών.
Ο προφήτης Ηλίας είναι από τους αγίους που μιλούν στην καρδιά του. Ο ζήλος του τον εμπνέει, η μαρτυρία του τον συγκινεί, το φρόνημά του τον εκφράζει, γι’ αυτό τον ακολουθεί και, τηρουμένον των αναλογιών, τον μιμείτε. Μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει κάποια συγγένεια μεταξύ τους, συγγένεια εν Πνεύματι Αγίω.
Η ομιλία που ακούμε εν συνεχεία είναι αρκετά μεγάλη και δυνατή. Αναφέρει ορισμένα περιστατικά από την περιπετιώδη ζωή του προφήτου. Δεν τον εγκομιάζει απλώς.
Θέλει ή δυνατόν να επαναφέρει, να ξαναανάψει και στην εποχή μας τον ζήλο του. Αν άλλοι φοβούνται σήμερα τις θρησκευτικές υπερβολές, ο πατήρ Αυγουστίνος φοβάται την αδιαφορία της γενιάς μας στα ζητήματα της πίστεως. Θλίβεται για τους συμβιβασμούς, πονάει για την αποστασία, αναστενάζει για την ασέβεια, δεν ανέχεται τη βλασφημία, και καλεί και επιστρατεύει τους ο ακροατάς του να μιμηθούν και αυτοί τον ένθεο ζήλο του προφήτη Ηλία.
Σας ορκίζω, λέει έντονα, φράξτε τα στόματα των βλασφήμων.
Greek