Γνωρίζουμε τον εαυτό μας;

«Καρ­δί­αν καθα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦ­μα εὐθὲς ἐγκαί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγκά­τοις μου» (Ψαλμ. 50,12)

ΠΟΛΛΟΙ, ἀγα­πη­τοί μου ἀνα­γνῶ­σται, πολ­λοί ἀπό ἐμᾶς τοὺς λεγο­μέ­νους χρι­στια­νούς ἔχου­με ἄγνοια, μεγά­λη ἄγνοια τοῦ ἑαυ­τοῦ μας. Βαθειὰ μεσά­νυ­χτα! Τρέ­φου­με ψευ­δῆ καὶ ἀπα­τη­λὴ ἰδέα γιὰ τὴν ἀξία καὶ τὰ χαρί­σμα­τά μας. Νομί­ζου­με, πώς εἴμα­στε σπου­δαῖ­οι καὶ τρα­νοί. Πόσον ὅμως ἀπα­τώ­με­θα! Ποιός θὰ ξεσκε­πά­σῃ τὸν ἐσω­τε­ρι­κό μας κόσμο; Ποιός θὰ μᾶς ἀπο­κα­λύ­ψῃ τὴν ἀθλιό­τη­τα που κρύ­βει ἡ καρ­διά μας;

Μόνο ἐὰν θελή­σου­με νὰ τεθοῦ­με κάτω ἀπὸ τὸν ἔλεγ­χο του νόμου τοῦ Θεοῦ, τότε μόνο θα μάθου­με τὴν ἀλή­θεια. Μόνο ἐὰν κοσκι­νί­σου­με τὸν ἑαυ­τό μας μέ τά κόσκι­να τοῦ θεί­ου νόμου, τότε θὰ δοῦ­με τὴν σκλη­ρὰ πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Δύο κόσκι­να, εἴπα­με, ὑπάρ­χουν· τὸ χον­τρό κόσκι­νο τοῦ Δεκα­λό­γου τῆς Π. Δια­θή­κης καὶ ἡ λεπτή κρη­σά­ρα τῆς Ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμι­λί­ας τῆς Κ. Δια­θή­κης. Μ’ αὐτά γίνε­ται τὸ κοσκί­νι­σμα.

Από το βιβλίο του μακα­ρι­στού Επι­σκό­που Φλω­ρί­νης Αυγου­στί­νου Καν­τιώ­τη “ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ Ν΄ ΨΑΛΜΟΝ”