Οἱ οὐνῖται ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς, ἐνῷ ψυχῇ τε καὶ σώματι ἀνήκουν εἰς τὸν πάπαν καὶ ὡς ἐκ τούτου θὰ ἔπρεπε καὶ ἐξωτερικῶς πρὸς διάκρισιν νὰ ἐμφανίζωνται μὲ στολὴν παπικοῦ κληρικοῦ, ἐν τούτοις ἐν μέσαις Ἀθήναις ἀναισχύντως καὶ ἀσυστόλως κυκλοφοροῦν μὲ στολὴν ὀρθοδόξου κληρικοῦ καὶ μὲ ποικίλα μέσα, ποὺ ἄφθονα διαθέτουν, προπαγανδίζουν τὴν ἰδέαν τῆς ὑποταγῆς τῆς Ἑλλάδος εἰς τὸν πάπαν καὶ ἀπατοῦν τὰς ψυχὰς τῶν ἀκάκων οἱ προβατόσχημοι αὐτοὶ λύκοι.
Καὶ οὐδὲν ἀστυνομικὸν ὄργανον τῆς πατρίδος κινεῖται, οὐδὲ συλλαμβάνει τοὺς ψεύστας αὐτοὺς καὶ ἀπατεῶνας, διὰ νὰ ξυρίσῃ τὰς γενειάδας των καὶ νὰ ἀφαιρέσῃ ἀπ’ αὐτῶν τὰ τίμια ἐμβλήματα τοῦ ὀρθοδόξου κληρικοῦ· καὶ μόνον ἐναντίον κληρικῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, ὀρθοδόξων παλαιοημερολογιτῶν, ἐστράφη κατ’ ἐπανάληψιν ἡ καταδικαστική μανία τοῦ ὀρθοδόξου κράτους! Οἱ οὐνῖται δροῦν ἀνενόχλητοι καὶ μεγαλοπρεπῶς ἑορτάζουν τὴν πεντηκονταετηρίδα τοῦ ἀρχιψεύστου, τοῦ ἀρχηγοῦ αὐτῶν Χαλβατζῆ.
Ταῦτα οἱ ὀρθόδοξοι ἀκούοντες καὶ βλέποντες ἐνεργούμενα ὑπὸ τοῦ παπισμοῦ ἀναμιμνηκόμεθα τῆς ̓Αποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου: «Καὶ εἶδον ἄλλο θηρίον ἀναβαῖνον ἐκ τῆς γῆς, καὶ εἶχε κέρατα δύο ὅμοια ἀρνίῳ, καὶ ἐλάλει ὡς δράκων» (Αποκ. 13,11). Καὶ ὁ παπισμὸς ὡς ἀρνίον φαίνεται, ἀλλ’ εἶνε θηρίον δικέρατον.