Ἡ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

Οἱ ἐξε­λι­κτι­κοὶ στὴν προ­σπά­θειά τους νὰ πεί­σουν, ὅτι ὁ ἄνθρω­πος ἀπο­τε­λεῖ τὸ τελι­κὸ προ­ϊ­ὸν μιᾶς μακρᾶς ἐξε­λι­κτι­κῆς δια­δι­κα­σί­ας, δίνουν σ’ αὐτὸν τερά­στιες χρο­νο­λο­γι­κὲς δια­στά­σεις. Ἔτσι ἰσχυ­ρί­ζον­ται, ὅτι ἡ ἡλι­κία τοῦ ἀνθρώ­που εἶναι του­λά­χι­στον 3,5 δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων ἐτῶν! Ἀντι­θέ­τως πρὸς αὐτήν, ἡ βιβλι­κὴ χρο­νο­λό­γη­σι δίνει στὴν ἀνθρω­πί­νη παρου­σία στὴ γῆ, ἕνα πολὺ μικρό­τε­ρο χρο­νο­λο­γι­κὸ εὖρος, ποὺ δυσκό­λως μπο­ρεῖ νὰ ξεπε­ρά­σῃ τὰ 15.000 ἔτη παρου­σί­ας στὴ γῆ. Τί πρέ­πει λοι­πὸν νὰ πιστέ­ψω­με; Ποιά εἶναι ἡ πιὸ λογι­κὴ χρο­νο­λό­γη­σι καὶ σύμ­φω­νη πρὸς τὰ πραγ­μα­τι­κὰ ἐπι­στη­μο­νι­κὰ δεδο­μέ­να; Ἡ βιβλι­κὴ ἢ ἡ ἐξε­λι­κτι­κή;

Ἡ βιβλι­κὴ διή­γη­σι παρου­σιά­ζει τὸν ἄνθρω­πο ἀπὸ τὰ πρῶ­τα κιό­λας στά­δια τῆς παρου­σί­ας του στὴ γῆ νὰ δημιουρ­γῇ πολι­τι­σμό. Ὡς κοι­τί­δα τοῦ ἀνθρώ­που θεω­ρεῖ τὴν πεδιά­δα μετα­ξὺ Τίγρη καὶ Εὐφρά­τη ποτα­μοῦ (Κῆπος τῆς Ἐδέμ). Θεω­ρεῖ ἐπί­σης, ὅτι τὸ ἀνθρώ­πι­νο σῶμα προ­ῆλ­θε ἀπὸ τὸ χῶμα καὶ ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρω­ποι κατά­γον­ται ἀπὸ ἕνα ζεῦ­γος πρω­το­πλά­στων. Τί λέγει ὅμως γιὰ ὅλα αὐτὰ ἡ ἐπι­στή­μη;

Ἡ ἱστο­ρι­κὴ ἐπι­στή­μη θεω­ρεῖ ὡς κοι­τί­δα τοῦ πολι­τι­σμοῦ τὴ Μεσο­πο­τα­μία, ὅπου ὁ ἄνθρω­πος ἔχει μόνι­μη κατοι­κία, καλ­λιερ­γεῖ τοὺς ἀγροὺς (γεωρ­γία) καὶ ἐκτρέ­φει τὰ ζῷα (κτη­νο­τρο­φία). Ἡ ἴδια ἐπι­στή­μη δια­πι­στώ­νει ἐπί­σης, ὅτι οἱ περισ­σό­τε­ροι λαοὶ ἔχουν πολ­λὲς κοι­νὲς παρα­δό­σεις σχε­τι­κὰ μὲ τὴ δημιουρ­γία τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώ­που, πρᾶγ­μα ποὺ φανε­ρώ­νει τὴν κοι­νή τους προ­έ­λευ­σι. Ἡ γενε­τι­κὴ ἐπι­στή­μη μᾶς λέγει, ὅτι, συγ­κρί­νον­τας τὸ γενε­τι­κὸ ὑλι­κὸ τῶν ἀνθρώ­πων, ἀνα­κά­λυ­ψε, ὅτι ὅλοι ἔχουν τὸ ἴδιο DNA σὲ ποσο­στὸ 99,9%, πρᾶγ­μα ποὺ ὑπο­δη­λώ­νει ἐπί­σης τὴν κοι­νὴ κατα­γω­γή τους σὲ ἕνα πρό­σφα­το παρελ­θόν. Ἡ ἰατρι­κὴ ἐπι­στή­μη δια­πι­στώ­νει μὲ τὴ σει­ρά της, ὅτι ὁ ἀνθρώ­πι­νος ὀργα­νι­σμὸς ἀπο­τε­λεῖ­ται ἀπὸ 41 χημι­κὰ στοι­χεῖα, ποὺ βρί­σκον­ται μέσα στὸ χῶμα (ἀσβέ­στιο, ἄνθρα­κας, μαγνή­σιο, σίδη­ρος κ.ἄ.). Κατα­πλη­κτι­κὴ δηλα­δὴ ἐπα­λή­θευ­σι τῆς σχε­τι­κῆς βιβλι­κῆς διη­γή­σε­ως! (Γεν. 2:7).

Σὲ ἀντί­θε­σι πρὸς τὶς παρα­πά­νω ἐπι­στη­μο­νι­κὲς δια­πι­στώ­σεις, οἱ ἐξε­λι­κτι­κοὶ ὑπο­στη­ρί­ζουν ἀπό­ψεις, οἱ ὁποῖ­ες δὲν διστά­ζουν νὰ ἔλθουν σὲ σύγ­κρου­σι ἀκό­μη καὶ μὲ τὴν ἴδια τὴ λογι­κή. Ἔτσι, οἱ ὀπα­δοὶ τῆς ἐξε­λί­ξε­ως, προ­κει­μέ­νου νὰ βροῦν τὸν ἀπα­ραί­τη­το χρό­νο γιὰ νὰ ἐξε­λί­ξουν τὸν ἄνθρω­πο, ἰσχυ­ρί­ζον­ται, ὅτι ἡ πρώ­τη περί­ο­δος ἐμφα­νί­σε­ως τοῦ ἀνθρώ­που, ἡ λεγο­μέ­νη παλαιο­λι­θι­κὴ ἐπο­χή, ξεκί­νη­σε πρὶν 3,5 ἑκα­τομ­μύ­ρια ἔτη καὶ κρά­τη­σε ὡς τὸ 7000 π.Χ.! Σύμ­φω­να λοι­πὸν μὲ τὴ λογι­κὴ τῶν ἐξε­λι­κτι­κῶν, ὁ ἄνθρω­πος ἐπὶ 3.493.000 ἔτη (!) παρέ­με­νε στά­σι­μος στὸ ἴδιο σημεῖο, δηλα­δὴ τὸ μόνο ποὺ κατά­φε­ρε ὅλο αὐτὸ τὸ ἀπέ­ραν­το χρο­νι­κὸ διά­στη­μα, ἦταν νὰ κατερ­γά­ζε­ται τὴν πέτρα, νὰ ἀνά­βῃ φωτιά, νὰ κατα­σκευά­ζῃ ἐργα­λεῖα καὶ ὅπλα γιὰ τὸ κυνή­γι, νὰ μένῃ μέσα σὲ σπη­λιές! Ἐντε­λῶς ξαφ­νι­κὰ ὅμως, γύρω στὸ 7000 π.Χ., ἐγκα­τα­λεί­πει τὴ συλ­λο­γὴ τρο­φῆς, τὸ κυνή­γι καὶ τὴ νομα­δι­κὴ ζωὴ καὶ μετα­τρέ­πε­ται σὲ γεωρ­γὸ καὶ κτη­νο­τρό­φο μὲ μόνι­μη κατοι­κία! Ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτὸ καὶ μέσα σὲ μόλις 9.000 ἔτη φθά­νει στὸ Διά­στη­μα! Ἂν ἡ ἐξέ­λι­ξι τοῦ ἀνθρώ­που ἦταν πραγ­μα­τι­κὸ γεγο­νὸς καὶ ἡ ἡλι­κία του ἦταν τόσο μεγά­λη, δὲν θὰ ἔπρε­πε νὰ ἐξε­λι­χθῇ ἡ νοη­μο­σύ­νη του πιὸ ὁμα­λὰ καὶ πιὸ φυσιο­λο­γι­κὰ καὶ ὄχι τόσο ἀπό­το­μα καὶ αἰφ­νι­δια­στι­κά;

Ὑπάρ­χει ὅμως καὶ ἕνα δεύ­τε­ρο σημεῖο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο κατα­φαί­νε­ται πόσο λογι­κὰ ἀστή­ρι­κτοι εἶναι οἱ ἰσχυ­ρι­σμοὶ τῶν ἐξε­λι­κτι­κῶν. Ἂν μελε­τή­σω­με τὰ στα­τι­στι­κὰ στοι­χεῖα τῆς αὐξή­σε­ως τοῦ πλη­θυ­σμοῦ, θὰ δια­πι­στώ­σω­με τοὺς ἐξαι­ρε­τι­κὰ ταχεῖς ρυθ­μούς, μὲ τοὺς ὁποί­ους γίνε­ται ἡ αὔξη­σί του. Ἔτσι, γιὰ παρά­δειγ­μα, βλέ­που­με, ὅτι τὸ ἔτος 1804 ὁ πλη­θυ­σμὸς τῆς γῆς ἦταν 1 δισε­κα­τομ­μύ­ριο. Τὸ 2020, ὁ πλη­θυ­σμὸς τῆς γῆς ἔφθα­σε τὰ 7,6 δισε­κα­τομ­μύ­ρια. Μὲ ἄλλα λόγια ὁ πλη­θυ­σμὸς τῆς γῆς μέσα σὲ μόλις 216 ἔτη, σχε­δὸν ὀκτα­πλα­σιά­σθη­κε. Αὐτὸ σημαί­νει, ὅτι ἡ ἀφε­τη­ρία τῆς ἡλι­κί­ας τοῦ ἀνθρω­πί­νου εἴδους δὲν εἶναι δυνα­τὸν νὰ χάνε­ται στὸ βάθος ἑνὸς ἀπε­ράν­του χρό­νου, ἀλλὰ νὰ εἶναι σχε­τι­κῶς πρό­σφα­τη. Συμ­φώ­νως μάλι­στα πρὸς τὰ στα­τι­στι­κὰ στοι­χεῖα, ὁ πλη­θυ­σμὸς τῶν ἀνθρώ­πων στὴ γῆ τὸ 10.000 π.Χ. ἦταν 1.000.000. Ἑπο­μέ­νως ἡ χρο­νι­κὴ ἀφε­τη­ρία τοῦ ἀνθρω­πί­νου γένους δὲν μπο­ρεῖ νὰ εἶναι ἑκα­τομ­μύ­ρια ἔτη πρίν, ἀλλὰ ὀλί­γες χιλιά­δες ἔτη νωρί­τε­ρα. Ἂν ἀντι­θέ­τως πιστεύ­σω­με, ὅτι ἡ ἡλι­κία τοῦ ἀνθρώ­που εἶναι μερι­κὰ ἑκα­τομ­μύ­ρια ἔτη, ὅπως ἰσχυ­ρί­ζον­ται οἱ ἐξε­λι­κτι­κοί, τότε ὁ ἀνθρώ­πι­νος πλη­θυ­σμὸς σήμε­ρα θὰ ἦταν τόσο μεγά­λος, ὥστε πραγ­μα­τι­κὰ δὲ θὰ τὸν χωροῦ­σε αὐτὸς ὁ πλα­νή­της.

Ἡ θεω­ρία τῆς ἐξε­λί­ξε­ως στὴν προ­σπά­θειά της νὰ βρῇ τὸν ἀπα­ραί­τη­το χρό­νο, ποὺ χρειά­ζε­ται γιὰ νὰ μετα­τρέ­ψῃ τὸ ζῶο σέ… ἄνθρω­πο, δὲν διστά­ζει νὰ ὑπο­στη­ρί­ζῃ ἀκό­μη καὶ παρά­λο­γα πράγ­μα­τα καὶ νὰ δίνῃ ἀπα­τη­λὲς χρο­νο­λο­γί­ες στὰ δῆθεν ἐπι­στη­μο­νι­κὰ πορί­σμα­τά της. Ὅλα αὐτὰ ὅμως ἀνή­κουν στὴ φαν­τα­σία τῶν ἐξε­λι­κτι­κῶν. Ἀντι­θέ­τως πρὸς αὐτούς, ὁ λόγος τῆς Ἁγί­ας Γρα­φῆς, ἀπο­δει­κνύ­ε­ται ἀπό­λυ­τα ἀξιό­πι­στος καὶ συμ­βα­τὸς ὄχι μόνο μὲ τὰ πραγ­μα­τι­κὰ πορί­σμα­τα τῆς ἐπι­στή­μης, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἴδια τὴν ἁπλὴ λογι­κή.