Γράφει ὁ κ. Διογένης Δ. Βαλαβανίδης,
Πρόεδρος Κέντρου Προστασία τῆς Χριστιανικῆς Ταυτότητας
Εἶναι γνωστὸ ἐδῶ καὶ πολὺ καιρὸ τὸ «Δόγμα τοῦ Ἀμερικανικοῦ Ἀγῶνα ἐνάντια στὴν Ἀνατολή» ποὺ δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸν διευθυντὴ τῆς CIA Ἄλεν Ντάλς, στὸ ὁποῖο καταγράφονται οἱ κατευθυντήριες γραμμές γιὰ τὴν καταστροφὴ τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν ποὺ ὑπάρχουν στὶς ὀρθόδοξες χῶρες, δηλ. νὰ σβήσουν τὴν ἐθνικὴ συνείδηση τῶν πολιτῶν τους καὶ νὰ σπάσουν τὴ στρατιωτικὴ δύναμη καὶ τό πνεῦμα τῶν Ὀρθοδόξων ἐθνῶν καὶ τῶν κρατῶν τους. Αὐτὸ προειδοποίησε μία ἀπό τίς κορυφαίες καθηγήτριες τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Βελιγραδίου, η Δρ. Smilja Avramov, ὅταν τὸ 2014, ἀποκάλυψε για πρώτη φορὰ ὅτι οἱ ΗΠΑ, τὸ Βατικανό καὶ ἡ Γερμανία εἶχαν ἤδη συνάψει μυστική συμφωνία το 1976, πρὶν 49 χρόνια, μὲ 11 σημεῖα, ἐκ τῶν ὁποίων τὸ ἕνα ἀναφέρεται στὴν «ολική καταστροφή τῆς Ὀρθοδοξίας». Οι συμμετέχοντες στὴ μυστική συμφωνία ήταν ξεκάθαροι, ὅταν εἶπαν ὅτι «ή Ὀρθοδοξία πρέπει νὰ ἀφαιρεθεῖ ἀπὸ τὶς παγκόσμιες ἐπικοινωνίες ὡς θρησκεία, γιατί εἶναι ἡ μόνη δύναμη ὁμογενοποίησης τῶν ὀρθοδόξων χωρῶν ποὺ ἔχει πολιτικές διαστάσεις, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι ἡ παγκοσμιοποίηση μὲ τὴν Ὀρθοδοξία θὰ ἦταν πολὺ δύσκολο νά πετύχει». Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ Ὀρθοδοξία καὶ τὰ Ὀρθόδοξα ἔθνη εἶναι οἱ μόνοι πραγματικοί ἀντίπαλοι τῆς παγκοσμιοποίησης. Ἄλλα ἔθνη δὲν ἔχουν ἐναλλακτικὴ δύναμη τῆς παγκοσμιοποίησης, επομένως οὔτε ἡ Κίνα οὔτε οἱ χῶρες τοῦ μουσουλμανικοῦ κόσμου, δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ προσφέρουν ἕνα νέο παγκόσμιο ἠθικὸ σχέδιο.
Στο πλαίσιο αὐτό, ὁ διάσημος Ἀμερικανός γεωπολιτικὸς Zbigniew Brzezinski εἶπε: «Ὁ κομμουνισμὸς τελείωσε, ἦλθε ἡ ὥρα νὰ καταστρέψουμε τὴν Ὀρθοδοξία». Ἡ ὑλοποίηση αὐτοῦ τοῦ σχεδίου σχεδιάζεται σὲ πολλὰ ἐπίπεδα. Τὸ πρῶτο καὶ βασικὸ ἐπίπεδο ἀλλοίωσις τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἶναι ἡ διαδικασία τοῦ κατακερματισμοῦ, δηλ. κατακερματισμὸς τῶν τοπικῶν ὀρθοδόξων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, καθὼς καὶ πολυάριθμα παραδείγματα συνεργασίας Ἐκκλησίας-κράτους, ποὺ ἀντιπροσωπεύουν τον χειρότερο τρόπο παραβίασης τῆς τάξης τῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ δεν ἐγκρίνουν τέτοιες ἐνέργειες. Ὅλες οἱ ἀναφερόμενες δραστηριότητες εἶναι συγχρονισμένες καὶ σὲ πλήρη συμφωνία μὲ τὴν ἀγγλοσαξονική ἐπιδίωξη τοῦ γεωπολιτικοῦ χάρτη τοῦ κόσμου.
Ὅταν πρόκειται γιὰ ἄμεση ἐπίθεση στὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τὰ παραδείγματα παρατάσσονται σὰν σὲ μεταφορικὴ ταινία: ἡ μὴ κανονικὴ ἀνακήρυξη τῆς σχισματικῆς, λεγομένης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας (OEU), ἀπὸ τὸν παραβάτη τῶν κανόνων, τὸν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖο Α΄. Στη συνέχεια ή Λετονία, ὅπου για πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῆς Ὀρθόδοξης Εκκλησίας ὁ πρόεδρος μίας χώρας (Eglis Levits) ὑπέβαλε στο ἐθνικὸ κοινοβούλιο (Sejm) σχέδιο νόμου γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ καθεστῶτος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Λετονίας, ἡ ὁποία μέχρι τότε είχε αὐτονομίαν ἐντός τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Μητροπολίτη Kurdyashov…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο περιοδικό του Ορθοδόξου Τύπου.
Αριθμός φύλλου 2528 (31 Ιανουαρίου 2025)
Greek